Bonga

Biografie

José Adelino Barceló de Carvalho (geboren op 5 september 1942 in Kipiri, Angola), beter bekend als Bonga, is een folk- en semba-zanger en songwriter uit Angola.

José Adelino Barceló de Carvalho werd geboren in de provincie Bengo en verliet Angola toen hij 23 jaar oud was om atletieker te worden, en werd de Portugese recordhouder op de 400 meter. Hij begon zijn zangcarrière al op 15-jarige leeftijd.

Koloniale periode

Carvalho verliet de atletiek in 1972, en concentreerde zich uitsluitend op zijn muziek en werd snel beroemd in zijn geboorteland Angola, evenals in Portugal.
Na de Anjerrevolutie in april 1974 werd hij populair bij zowel immigranten uit de ex-Portugese kolonies als bij de Portugezen van zowel Afrikaanse als Europese afkomst. Hij heeft meer dan 30 albums uitgebracht, waarin hij zowel in Portugese als Angolese talen zingt. Zijn tracks zijn een mengeling van Portugese folklanken, semba, kizomba en latin-elementen.

Terwijl Angola nog een Portugese kolonie was, was Bonga een uitgesproken voorstander van onafhankelijkheid. Dit leidde ertoe dat hij begin jaren zeventig uit Angola werd verbannen.

Op dat moment werd Portugal geregeerd door de autoritaire en conservatieve regering van het Estado Novo-regime, opgericht door Salazar. De status van Barceló de Carvalho als Portugese topatleet gaf hem de zeldzame bewegingsvrijheid die hij gebruikte – onder de naam Bonga Kuenda – om berichten over te brengen tussen verbannen pro-onafhankelijke Afrikaanse strijders en landgenoten die zich nog in Angola bevinden. Toen de Portugese regering en haar politieke politie (PIDE) zich realiseerden dat Bonga Kuenda en Barceló de Carvalho dezelfde man waren, werd Bonga gedwongen in ballingschap te gaan in Rotterdam, waar hij in 1972 definitief de naam Bonga aannam en zijn eerste album opnam, Angola 72. Zijn iconische track “Mona Ki Ngi Xica”, die zou verschijnen op de soundtrack van Cédric Klapisch ‘film uit 1996 When the Cat’s Away (Chacun cherche son chat), werd op dit album geïntroduceerd. Een arrestatiebevel tegen hem werd uitgevaardigd in Angola voor de opruiende teksten van het album, waardoor hij gedwongen werd om nomadisch te bewegen tussen Duitsland, België en Frankrijk tot Angola onafhankelijk werd van Portugal in 1975, veroorzaakt door de gebeurtenissen van de Anjerrevolutie. Terwijl hij in Europa was, ontmoette Bonga andere Portugeessprekende muzikanten en paste hij de klanken van semba aan zijn toch al diverse muziekstijl aan.

Onafhankelijk Angola

Na de onafhankelijkheid nam de nieuwe Angolese regering de beste solo-acts van Angola en richtte en steunde een orkest op genaamd “Semba Tropical”. Het doel was om de verloren muziekindustrie nieuw leven in te blazen, zoals beschreven door een woordvoerder van het ministerie van de Volksrepubliek Angola tijdens de tournee van de band door Europa in het midden van de jaren tachtig: “We hadden grote problemen vanwege de onafhankelijkheidsoorlog. Toen de Portugezen vertrokken, werden ze ontmanteld. Een deel van de basisstructuur door vernieling en sabotage van apparatuur en we moesten helemaal opnieuw beginnen. Na de onafhankelijkheid waren er helemaal geen bands. Degenen die werden gevormd waren niet actief omdat ze geen instrumenten hadden. ”
Zoals het geval was onder het koloniale bewind van Portugal, mocht slechts een kleine minderheid van de Angolezen (1%) onderwijs volgen. Het pas onafhankelijke land, met een relatief goede infrastructuur en gezegend met rijke natuurlijke hulpbronnen, werd dus in feite slecht beheerd en geplaagd door corruptie en faalde decennia lang na de onafhankelijkheid van Portugal.

Na de onafhankelijkheid van Angola woonde Bonga enige tijd in Parijs en Angola, voordat hij zijn hoofdverblijf in Lissabon vestigde. Terwijl het postkoloniale leven in Angola uiteenviel in corruptie, ellende, wreedheid en een eindeloze en bloedige burgeroorlog, bleef Bonga kritisch over de politieke leiders aan alle kanten.
Bonga’s stem van vrede en geweten blijft hem een ​​held maken voor de mensen van Angola, waar hij ook woont. Hij blijft fel toegewijd aan het ideaal van geweldloosheid, hij stelt eenvoudig: “We moeten leven zonder anderen te schaden.”

Nu hij 74 is, publiceerde hij in 2016 zijn eenendertigste album Recados de Fora (Messages from Elsewhere) met 9 nieuwe nummers, waaronder Tonokenu, plus de covers van Sodade Meu Bem Sodade, een compositie van Zé do Norte die al werd gezongen door Maria Bethânia of Nazaré Pereira en Odji Maguado gecomponeerd door de Kaapverdische schrijver B. Leza en gepopulariseerd door Cesaria Evora in haar album uit 1990, Distino di Belita. 

Muziek en Video

Discografie